#dutch east indies

[withbriefthanksgiving]

@sonjolras

There is a direct connection between the expansion of [...] new [coffee] consumer culture in Europe [...] and the expansion of plantation slavery in the Caribbean. [...] [S]lave-based coffee was more important to the Dutch [Netherlands] economy than previously [acknowledged] [...]. [T]he phenomenal growth of [plantation slavery in] Saint Domingue [the French colony of Haiti] was partly made possible by the export market along the Rhine that was opened up by the Dutch Republic. [...] [E]arly in the eighteenth century, the Dutch and French began production in their respective West Indian colonies [...]. [C]offee was still a very exclusive product in Europe. [...] From the late 1720s, [...] in the Netherlands [...] coffee was especially widespread [...]. From the late 1750s the volume of Atlantic coffee production [...] increased significantly. It was at that time that the habit of drinking coffee spread further inland [...] [especially] in Rhineland Germany [...] [and] inland Germany [due to Dutch shipments via the river].

Although its consumption may not have been as widespread as the tea-sugar complex in Britain, there certainly was a similar ‘coffee-sugar complex’ in continental Europe [...] spread during the eighteenth century [...]. The total amount of coffee imported to Europe (excluding the Italian [...] trade) was less than 4 million pounds per year during 1723–7 and rose to almost 100 million pounds per year around 1788 [...]. In 1790 [...] almost half of the value of [Dutch] exports over the Rhine [to Germany] was coffee. [...]

---

The rising prices in the 1760s encouraged more investment in coffee in Dutch Guiana and the start of new plantations in Saint Domingue [Haiti]. Production in Saint Domingue skyrocketed and surpassed all the others, so that this colony provided 60% of all the coffee in the world by 1789. [Necessitating more slave labor. The Haitian revolution would manifest about a decade later.] [...]

In French historiography, the ‘Dutch problems’ are considered to be the slave revolts (the Boni-maroon wars) [at Dutch plantations]. [...] France made use of the Dutch ‘troubles’ to expand its market share and coffee production in Saint Domingue [Haiti], which accelerated at an exponential rate. [...]

---

[T]he Dutch Guianas [were] producing over a third of the coffee consumed in Europe [...] [by] 1767. [...] The Dutch flooded the Rhine region with coffee and sugar, creating a lasting demand for both commodities, as the two are typically consumed together. [...] [T]he history of the slave-based coffee production in Surinam and Saint Domingue [Haiti] was pivotal in starting the mass consumption of coffee in Europe. [...] Slave-based coffee production was also crucial [...] in Brazil during the 'second slavery', where slavery existed on an enormous scale and was reshaped in the world's biggest coffee producing country [later] during the nineteenth century. [...] The Dutch merchant-bankers organised coffee investment, enslavement, and planting and selling; [all] while not leaving the town of Amsterdam [...].

[This market] expansion ends in crisis [...] - a crisis caused by uprisings and revolutions, most notably, the Haitian one. Yet Germans still liked coffee. And the Dutch colonial merchant-banker[s] [...] learned something about [...] production, and perhaps also something about the role of the state in labour control: as soon as they could, they sent Johannes van der Bosch [Dutch governor-general of the East Indies] to Surinam and Java in order to solve the labour issues and expand the colonial production of coffee [by imposing in Java the notoriously brutal cultuurstelsel "enforced planting" regime, followed later by the "Coolie Ordinance" laws allowing plantation owners to discipline "disobedient" workers, with millions of workers on Java plantations, lasting into the twentieth century].

---

Text above by: Tamira Combrink. "Slave-based coffee in the eighteenth-century and the role of the Dutch in global commodity chains". Slavery & Abolition Volume 42, Issue 1, pages 15-42. Published online 28 February 2021. [Bold emphasis and some paragraph breaks/contractions added by me. All of that italicized text within brackets was added by me for clarity and context; apologies to Combrink. Presented here for commentary, teaching, criticism.]

[icefords]

colonialism ended they might live and happy ever after at keboen djati

[w-m-pitt]

Long Live our King-Emperor, His Imperial Majesty Willem-Alexander Claus George Ferdinand, By the Grace of God, King of the Netherlands, Prince of Orange-Nassau, Jonkheer van Amsberg, Marquis of Veere and Flushing, Count of Katzenelnbogen, Vianden, Diez, Spiegelberg, Buren, Leerdam and Culemborg, Burgrave of Antwerp, Baron of Breda, Diest, Beilstein, the town of Grave and the lands of Cuyk, IJsselstein, Cranendonk, Eindhoven, Liesveld, Herstal, Warneton, Arlay and Nozeroy, Hereditary and Free Lord of Ameland, Lord of Borculo, Bredevoort, Lichtenvoorde, Het Loo, Geertruidenberg, Clundert, Zevenbergen, Hooge and Lage Zwaluwe, Naaldwijk, Polanen, St Maartensdijk, Soest, Baarn, Ter Eem, Willemstad, Steenbergen, Montfort, St Vith, Bütgenbach, Dasburg, Niervaart, Turnhout and Besançon! 🇳🇱

[meowlenkov]

Short Introduction to Rear Admiral Karel Doorman! (In het Engels en Nederlands)

Prefacing this by mentioning who he is,

Karel Doorman is a Dutch Rear Admiral, later acknowledged as an Admiral. He was one of the most competent Admirals of the Dutch Naval forces, hence why he was selected to lead the battle of Java Sea.

Karel Doorman was een Nederlandse schout-bij-nacht, later erkend als admiraal. Hij was een van de meest bekwame admiraals van de Nederlandse marine, en daarom werd hij uitgekozen om de Slag in de Javazee te leiden.

Despite his significant role, Doorman remains a lesser-known figure from the Second World War, but he holds a very special place in my heart. There isn’t much written about him, so I’ve done my best to gather what I could. Hopefully, this helps anyone looking to learn more about him! :3

Ondanks zijn belangrijke rol blijft Doorman een minder bekende figuur uit de Tweede Wereldoorlog, maar hij heeft een heel speciaal plekje in mijn hart. Er is niet heel veel over hem geschreven, dus ik heb mijn best gedaan om te verzamelen wat ik kon vinden. Hopelijk helpt dit iedereen die meer over hem wil leren! :3

Doorman was born in 1889 in Utrecht and grew up as a Roman Catholic in a military family. He dedicated 32 years to the Navy and even made history as one of the Dutch Navy’s first flying instructors! From 1917 to 1921, he served as an instructor at Soesterberg Air Base and later at the Naval Air Base De Kooy in Den Helder.

Doorman werd geboren in 1889 in Utrecht en groeide op als rooms-katholiek in een militaire familie. Hij heeft 32 jaar van zijn leven aan de marine gewijd en maakte zelfs geschiedenis als een van de eerste vlieginstructeurs van de Nederlandse marine! Van 1917 tot 1921 diende hij als instructeur op Vliegbasis Soesterberg en later op de Marineluchtvaartbasis De Kooy in Den Helder.

He had four children—three with his first wife, whom he divorced shortly after their third child’s birth (I know…), and one with his second wife, whom he married in 1934, the same year as his divorce. Shady? Maybe a little.

Hij had vier kinderen—drie met zijn eerste vrouw, van wie hij kort na de geboorte van hun derde kind scheidde (ik weet het…), en één met zijn tweede vrouw, met wie hij in 1934 trouwde, hetzelfde jaar als zijn scheiding. Verdacht? Misschien een beetje.

In 1922, for his exceptional work organizing the young Marine Luchtvaartdienst, Doorman received a royal distinction as a Knight in the Order of Orange-Nassau. He was, however, forced to step back from active flying after a skating trip in early 1919 ended with a nasty fall through the ice, leaving him with a permanent arm injury. Combined with looming cuts in the Naval Aviation Service, this marked the end of his career in the skies.

In 1922 ontving Doorman, voor zijn uitzonderlijke werk bij het organiseren van de jonge Marine Luchtvaartdienst, een koninklijke onderscheiding als Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. Hij werd echter gedwongen om zich terug te trekken uit actief vliegen na een schaatsreis in het vroege 1919, die eindigde met een lelijke val door het ijs, waardoor hij een blijvende armblessure opliep. Samen met de dreigende bezuinigingen op de Marine Luchtvaartdienst, betekende dit het einde van zijn carrière in de lucht.

He struggled with tropical dysentery which occasionally caused him much inconvenience and was known for being a “very special and very difficult man,” according to historian F.C. van Oosten. Not just challenging to others, but also to himself. He was described as “air-minded,” which might sound like a backhanded compliment, but in context, it just means he was sharp when it came to aerial reconnaissance. 

When people talk about his “failures” regarding the campaign, people fail to account for several things / Wanneer mensen het hebben over zijn “mislukkingen” met betrekking tot de campagne, vergeten ze verschillende zaken in aanmerking te nemen:

1. The Netherlands was excluded from the United States-led conference addressing Pacific issues and determining future actions. To quote a direct excerpt from The Battle of the Java Sea by Oosten, F. C. van, ‘This conference, to which the Netherlands were not invited, was concluded on March 27th with the so-called ABC-1 Staff Agreement. Under discussion came the problems in the Pacific, and Great Britain and the United States reached an agreement over the strategic principles which would apply in the Far East should war break out with Japan. The Atlantic Ocean and Europe would be considered the main theatres of war, while in the Far East a defensive strategy would be followed. In other words the American forces in that area would not be considerably strengthened. The Pacific Fleet on the other hand would be allowed to pursue an offensive strategy. The slogan for this policy was ‘Help beat Hitler first’.

1. Nederland werd uitgesloten van de door de Verenigde Staten geleide conferentie die zich bezighield met de vraagstukken in de Stille Oceaan en de toekomstige acties. Om een direct citaat uit The Battle of the Java Sea van F. C. van Oosten te gebruiken: ‘Deze conferentie, waartoe Nederland niet was uitgenodigd, werd op 27 maart afgesloten met de zogenaamde ABC-1 Staff Agreement. Gedurende de bespreking kwamen de problemen in de Stille Oceaan aan bod, en Groot-Brittannië en de Verenigde Staten kwamen tot een overeenkomst over de strategische principes die van toepassing zouden zijn in het Verre Oosten, mocht de oorlog met Japan uitbreken. De Atlantische Oceaan en Europa zouden de belangrijkste oorlogsgebieden worden, terwijl in het Verre Oosten een defensieve strategie gevolgd zou worden. Met andere woorden, de Amerikaanse strijdkrachten in dat gebied zouden niet aanzienlijk versterkt worden. De Stille Oceaanvloot daarentegen zou een offensieve strategie mogen voeren. Het motto voor dit beleid was ‘Help Hitler eerst verslaan’.

2. He had an extremely limited time frame to prepare for the battle of Java Sea / Hij had een extreem beperkte tijd om zich voor te bereiden op de Slag in de Javazee 

Mid-February 1942: Japanese forces began their advance towards Java. By this time, Doorman and the Allied naval command knew that a decisive naval engagement was inevitable / Midden februari 1942: De Japanse troepen begonnen hun opmars richting Java. Tegen deze tijd wisten Doorman en het geallieerde marinecommando dat een beslissende zeeslag onvermijdelijk was.

February 25, 1942: Japanese naval movements became clearer, and Doorman started mobilizing his mixed Allied fleet of Dutch, British, American, and Australian ships / 25 februari 1942: De Japanse maritieme bewegingen werden duidelijker, en Doorman begon zijn gemengde geallieerde vloot van Nederlandse, Britse, Amerikaanse en Australische schepen te mobiliseren.

February 26, 1942: Doorman conducted preliminary reconnaissance and skirmished with the Japanese fleet / 26 februari 1942: Doorman voerde een voorlopige verkenning uit en raakte in een schermutseling met de Japanse vloot.

February 27, 1942: The main battle commenced / 27 februari 1942: De hoofdbattle begon 

Based on this timeline, Doorman had approximately 2–3 days of direct, immediate preparation after confirming the Japanese threat. However, his overall strategic preparations may have begun earlier in mid-February, giving him around 10–12 days of broader planning, though these efforts were hampered by limited resources, inadequate intelligence, and communication challenges among the multinational Allied forces.

Op basis van deze tijdlijn had Doorman ongeveer 2–3 dagen voor directe, onmiddellijke voorbereiding nadat de Japanse dreiging was bevestigd. Zijn algemene strategische voorbereidingen kunnen echter al eerder in midden februari zijn begonnen, wat hem ongeveer 10–12 dagen van bredere planning gaf, hoewel deze inspanningen werden belemmerd door beperkte middelen, inadequate inlichtingen en communicatie-uitdagingen tussen de multinationale geallieerde krachten.

Funny enough, he did express reservations regarding this campaign. Doorman reported to Helfrich that he estimated the chances of an Allied victory to be very small. He literally said: "Do we still have a chance? I believe very little. Wouldn't it be better to leave in time and help the Allies outside Java?" Helfrich countered that it was already decided in advance that the Allies would fight in the Java Sea.

Grappig genoeg uitte hij wel twijfels over deze campagne. Doorman rapporteerde aan Helfrich dat hij de kansen op een geallieerde overwinning als zeer klein inschatte. Hij zei letterlijk: "Hebben we nog een kans? Ik geloof er heel weinig in. Zou het niet beter zijn om op tijd te vertrekken en de geallieerden buiten Java te helpen?" Helfrich reageerde dat het al van tevoren was besloten dat de geallieerden in de Javazee zouden vechten.

Some facts about Doorman’s Experience during the moments leading up to the battle of Java Sea and the battle itself / Een aantal feiten over Doorman's ervaringen tijdens de momenten voorafgaand aan de Slag in de Javazee en de slag zelf

For several nights Doorman cruised with his force off the north coast of Java and Madura to prevent any unexpected landings of Japanese troops / Gedurende meerdere nachten voer Doorman met zijn vloot voor de noordkust van Java en Madura om onverwachte landingen van Japanse troepen te voorkomen.

Part of the Doorman’s crew in De Ruyter was saved, but Doorman chose to go down with the ship, per old naval tradition / Een deel van de bemanning van Doorman in de De Ruyter werd gered, maar Doorman koos ervoor om met het schip ten onder te gaan, volgens de oude maritieme traditie.

He was posthumously recognized with a commendation emphasized his exemplary leadership, noting that Doorman: '…set an inspiring example to the crew… by ordering them to abandon the sinking ship with the wounded, but to remain on board himself, whereby he went down with the ship'. 

Hij werd postuum geprezen met een onderscheiding die zijn voorbeeldige leiderschap benadrukte, waarbij werd opgemerkt dat Doorman: '…een inspirerend voorbeeld gaf aan de bemanning… door hen te bevelen het zinkende schip te verlaten met de gewonden, maar zelf aan boord te blijven, waardoor hij met het schip ten onder ging'.

Ok now a photodump

[pan-pacifica]

[theshatterednotes]

Dutch author Hellas S. Haasse

[yearningforunity]

Studio portrait of a Klingalese woman.

Stafhell & Kleingrothe (Fotostudio), 1890-1905.

[carbone14]

Le Major-Général Michio Uno de la 37e Armée japonaise dépose son sabre aux pieds du Lieutenant-Colonel Ewan Murray Robson de l'Armée australienne – Campagne de Bornéo – Banjarmasin – Bornéo – 17 septembre 1945

Photographe : Caporal Robert Eric Donaldson

©Australian War Memorial – AWM 118033

[dirjoh-blog]

Iraqi Jewish survivors of WWII Java camps

Before delving into the main story, it’s important to discuss the events that led up to it. The Farhud Pogrom: A Forgotten Tragedy The Farhud, meaning “violent dispossession” in Arabic, was a devastating pogrom against the Jewish community in Baghdad, Iraq, on June 1–2, 1941. This dark chapter in Jewish history not only marked a turning point for Iraq’s ancient Jewish community but also…

[tenth-sentence]

Cox was an Englishman with capital whose dream – shared by many Top End squatters – was to sell beef and horses to India and the Dutch East Indies.

"Killing for Country: A Family History" - David Marr

[captain-price-unofficially]

A Douglas A-20 Havoc of the U.S. Army 5th Air Force flies away from the havoc it has just wrought on an oil storage tank at Boela on the Island of Ceram, Dutch East Indies.

[postcard-from-the-past]

Office building of the Dutch East Indies Railway Co. in Semarang, Java, Indonesia

Dutch vintage postcard

[shoujoegg]

field school has been killing me but have a blank-eyed manic pixie dream merch cosplay kaz sketch from a bajillion yrs ago <3

[feureau]

Dokumen-dokumen ini menjelaskan interaksi antara VOC (Vereenigde Oostindische Compagnie) dan penguasa lokal di Jawa pada akhir abad ke-18. Dokumen ini mencakup upaya untuk mengelola hubungan politik, termasuk penyerahan Maas Said yang berjanji setia kepada Soesoehoenang dan VOC, serta pengangkatan Pangerang Adepatty Sitja-Diningrat sebagai Wedono. Langkah-langkah ekonomi juga diambil untuk mengatasi dampak perang dan panen yang buruk, seperti memberikan pendapatan dari sarang burung walet dan tembakau kepada pemimpin lokal, mencabut larangan ekspor beras, serta memfasilitasi perdagangan barang seperti kopi, gula, kapas, dan nila. Upaya ini mencerminkan strategi VOC untuk mempertahankan kendali, membangun kesetiaan, sekaligus menjaga stabilitas pemerintahan lokal dan perekonomian. The documents outline the Dutch East India Company's interactions with local rulers and territories in Java during the late 18th century. They detail efforts to manage political relationships, including the submission of Maas Said, who pledged allegiance to the Soesoehoenang and the Company, and arrangements for local rulers such as the appointment of Pangerang Adepatty Sitja-Diningrat as Wedono. Economic measures were taken to address the aftermath of war and poor harvests, including granting income from bird's nest cliffs and tobacco to local leaders, lifting export bans on rice, and facilitating trade in goods like coffee, sugar, cotton, and indigo. These efforts reflect the Company's strategies to maintain control and foster allegiance while balancing local governance and economic stability.

314

LI. Gubernur Jenderal Jacob Mossel dan Dewan Hindia kepada Para Pengurus Kompeni Dagang Hindia Timur Belanda (HH. XVII)

Batavia, 31 Desember 1767

Yang Mulia,

Kapal pendahulu, Blydorp, telah tiba.

Mengenai pantai timur Jawa: Seperti yang disarankan oleh Yang Mulia pada akhir Desember tahun lalu, kami awalnya memperkirakan perlu mengambil langkah militer kembali melawan Maas Said pada musim semi ini untuk memaksanya menyerah. Namun, setelah Gubernur Hartingh kembali dari Semarang, situasi berubah menjadi lebih baik.

Pemberontak yang sebelumnya bersembunyi di pegunungan selatan akhirnya mengajukan penyerahan diri melalui surat, disertai janji persahabatan. Ia juga menyatakan kesediaannya untuk mengirim saudaranya, Timor, dan seorang Pringalaya kepada Soesoehoenang.

315

Maas Said menyatakan kesetiaannya kepada Kompeni dan Soesoehoenang, serta niatnya untuk hidup dan mati bersama mereka. Namun, ia terlalu ketakutan untuk segera pergi ke Surakarta, karena pasukan masih berada di dekatnya. Selain itu, ipar Sultan, Raden Tommogong Prowirodiridja, juga hadir, seseorang yang membuat Maas Said merasa malu dan enggan untuk berurusan dengannya.

Oleh karena itu, ia memohon agar Soesoehoenang bersedia menemuinya di luar Surakarta, sehingga ia dapat menunjukkan rasa hormatnya. Ia juga meminta untuk diizinkan duduk di kursi, seperti yang diberikan kepada Pangeran Madura. Kedua permintaan ini diserahkan kepada kebijaksanaan Yang Mulia, sementara pasukan dari Cajoe Manu ditarik ke Solo.

316

Pagi hari, hadiah dikirim ke istana dan kepada Tuan Saif sebagai bentuk dorongan, yang berhasil menciptakan dampak positif. Namun, utusan ingin mengajukan permintaan yang melampaui perintah Kaisar, yang tidak sesuai dengan peraturan yang berlaku. Permintaan tersebut sangat berlebihan hingga melibatkan wilayah Sultan. Gubernur dengan bijaksana mengalihkan permintaan tersebut dan menjelaskan kepada Kaisar bahwa Jawa telah terbagi, dengan pesisir menjadi milik Kompeni, sementara kondisi wilayah pegunungan sudah diketahui.

Akhirnya, kesepakatan tercapai, di mana mereka puas dengan 4000 tjatjas (bidang tanah) yang terletak di Cadoesang, Laro Matesse, dan Pegunungan Selatan. Selain itu, atas permintaan rendah hati, Boesoehoenang diizinkan bersumpah setia kepada Sultan dan Kompeni di Aleoran, dengan janji untuk tinggal di Solo, hadir pada hari-hari resmi kekaisaran, dan mematuhi perintah para penguasa.

Ia diberi gelar kehormatan Pangerang Adepatty Mancoenagara. Administrator negara Sultan, Raden Adepatty Danoeredja, dan Mayor Donkel diberitahu tentang kejadian ini dan diundang ke lokasi yang sama. Semua ini dilakukan untuk memfasilitasi pertukaran tjatjas di distrik yang disebutkan, yang telah selesai dengan kepuasan kedua belah pihak.

317

Sejumlah f 6000 diizinkan untuk dicatat sebagai pengeluaran. Pangeran yang disebutkan menunjukkan sikap yang pantas dan menghormati serta mematuhi Soesoehoenang, yang istananya telah tumbuh dalam reputasi dan populasi sejak itu.

Para penguasa menekankan kemiskinan mereka, serta kondisi menyedihkan yang mereka alami akibat kehancuran perang. Hanya seperempat dari harta mereka yang tersisa. Mereka meminta dukungan dalam bentuk pendapatan dari sarang burung walet dan tembakau Cadoesche. Sesuai dengan saran kuat dari Gubernur, ini diberikan kepada mereka melalui surat khusus tertanggal 1 April tahun ini, dengan syarat mereka bersumpah setia kepada Kompeni untuk selamanya.

Adipati Madura, Pangerang Adepatty Sitja-Diningrat, atas permintaan baru, diangkat pada 25 Februari tahun ini sebagai Wedono (kepala wilayah) untuk wilayah timur dari Grissee hingga Lassum. Wilayah Surabaya, Sumenep, dan Pamacasan dikecualikan dari wewenangnya. Penunjukan ini bersifat pribadi dan tidak dapat diwariskan kepada keluarganya.

Selain itu, Tommogong Japara, kepala wilayah pertama Japara, diberhentikan karena usia tuanya. Ia digantikan oleh keponakannya, Wiero Mantri, yang kini menyandang nama Tommogong Praxa.

Di Cheribon, karena hasil panen buruk selama dua tahun terakhir dan kelangkaan yang terjadi, kantor Kompeni tidak perlu membeli beras atau padi, karena stok mencukupi. Setiap hari, beras dikirim secara pribadi dari Jawa, yang memungkinkan pencabutan larangan ekspor tanpa kekhawatiran, dan pengangkutan kembali diizinkan untuk semua pihak. Pengiriman mencakup 56 muatan beras, 1240 bundel padi, dan jumlah sedang seperti 976.937 pon kopi, 790.437 pon gula, 15.260 pon benang kapas, 5000 pon nila, dan 7875 pon lada.

314

LI. The Governor-General Jacob Mossel and the Council of the Indies to the Directors of the Dutch East India Company (HH. XVII)

Batavia, December 31, 1767

Your Excellency,

The forerunner (the ship) Blydorp, etc.

Regarding Java's eastern coast: Following Your Excellency's advice at the end of last December, it had been considered necessary to again take up arms against Maas Said this spring to bring him to submission. However, after the return of Governor Hartingh, who had been present in Samarang, the situation took a favorable turn.

The rebel, who had been hiding in the southern mountains, eventually submitted himself in writing, accompanied by assurances of friendship. He also expressed his willingness to send his brother Timor and a certain Pringalaya to the Soesoehoenang.

315

Maas Said declared his strong commitment to the Company and the Soesoehoenang, expressing his willingness to live and die with them. However, he was too overwhelmed with fear to travel quickly to Soeracarta, as the army was still nearby and had not yet departed. Additionally, the Sultan's brother-in-law, Radeen Tommogong Prowirodiridja, was present, with whom Maas Said felt ashamed and reluctant to engage.

He therefore pleaded for the Soesoehoenang to meet him outside of Soeracarta so he could show the necessary respect. He also requested to be allowed, like the Pangerang of Madura, to sit on a chair. Both requests were left to the discretion of His Highness, while the army of Cajoe Manu was withdrawn to Solo.

316

In the morning, gifts were sent to the court and Mr. Saif as encouragement, which had the desired effect. However, the representatives wished to submit a request that went beyond the Emperor's orders, which was not in line with the established protocols. This request was so excessive that it involved the Sultan's lands. The Governor tactfully redirected the request and explained to the Emperor that Java was divided, with the coastal areas being Company property, and that the situation in the uplands was well known.

Eventually, an agreement was reached, with satisfaction at receiving 4000 tjatjas (land parcels) located in Cadoesang, Laro Matesse, and the Southern Mountains. Additionally, at his humble request, the Boesoehoenang was allowed to swear loyalty to the Sultan and the Company on the Aleoran, with a promise to remain in Solo, appear on the customary Emperor’s days, and obey the orders of the rulers.

He was honored with the title of Pangerang Adepatty Mancoenagara. The Sultan's state administrator, Radeen Adepatty Danoeredja, and Major Donkel were informed of these events and summoned to the same location. All of this was done to facilitate the exchange of tjatjas in the aforementioned districts, which has already been successfully completed to the satisfaction of both parties.

317

An amount of f 6000 was permitted to be written off. The aforementioned Pangerang conducts himself appropriately and shows the necessary respect and obedience to the Soesoehoenang, whose court and status have since grown in both reputation and population.

The rulers emphasized their poverty, as well as the deplorable condition they were in due to the destruction caused by the war. Only a quarter of their possessions remained. They therefore requested support in the form of income from the bird’s nest cliffs and the Cadoesche tobacco. Following strong advice from the Governor, this was granted to them in a special letter dated April 1 of this year, on the condition of their eternal allegiance to the Company.

The Regent of Madura, Pangerang Adepatty Sitja-Diningrat, was, upon renewed request, appointed by decree on February 25 of this year as Wedono (chief regent) of the eastern territories and provinces from Grissee to Lassum. This excluded the regions of Sourabaya, Sumanap, and Pamacassan, which were outside his jurisdiction. This appointment was strictly personal and not transferable to his family.

Furthermore, the aged Tommogong Japara, the first regent of Japara, was granted resignation due to his advanced years. He was succeeded by his nephew, Wiero Mantri, who now bears the name Tommogong Praxa.

In Cheribon, due to poor harvests over the past two years and the resulting shortages, no rice or paddy had to be purchased by the Company office, as there was sufficient stock available. Daily shipments of rice were delivered privately from Java, which allowed the export ban to be lifted without concern and transportation to resume for everyone. The shipments consisted of 56 loads of rice, 1240 bundles of paddy, and moderate quantities of 976,937 pounds of coffee beans, 790,437 pounds of sugar, 15,260 pounds of cotton thread, 5000 pounds of indigo, and 7875 pounds of pepper.

314

LI. De Gouverneur-Generaal Jacob Mossel en Rade van Indie aan de Bewindhebbers der Generale Oost-Indische Compagnie (HH. XVII)

Batavia, 31 december 1767

WelEdele Hoogachtbare,

De voorlooper (het schip) Blydorp, enz.

Met betrekking tot Java's Oostkust: Ingevolge het door UEd. Hoogachtbare geadviseerde op het einde van december jl., had men overwogen dit voorjaar opnieuw genoodzaakt te zijn om tegen Maas Said de wapenen op te nemen om hem tot het uiterste te brengen. Echter, na de terugkomst van de toenmalig in Samarang aanwezige Gouverneur Hartingh, hebben de zaken een gunstige wending genomen.

De rebel, die zich in het zuidelijke gebergte schuilhield, heeft zich uiteindelijk bij een briefje van onderwerping en met verzekering van vriendschap bereid verklaard zijn broer Timor en een zekere Pringalaya af te zenden naar de Soesoehoenang.

315

Maas Said betuigde dat hij zich serieus verbonden voelde met de Compagnie en de Soesoehoenang, en voortaan bereid was met hen te leven en sterven. Toch was hij te zeer bevangen door angst om zich zo snel naar Soeracarta te begeven, aangezien het leger in zijn nabijheid nog niet vertrokken was en zich daar ook nog de zwager van de Sultan, Radeen Tommogong Prowirodiridja, bevond, voor wie hij zich schaamde en met wie hij niet graag zaken wilde doen.

Hij smeekte daarom dat de Soesoehoenang hem enigszins buiten Soeracarta zou willen ontmoeten, zodat hij de vereiste eerbied kon betuigen. Ook verzocht hij dat, net zoals de Pangerang van Madura, hij op een stoel mocht plaatsnemen. Beide verzoeken werden aan de keuze van Zyn Hoogheid overgelaten, terwijl het genoemde leger van Cajoe Manu naar Solo werd teruggetrokken.

316

’s Morgens werden, ter aanmoediging, geschenken naar het hof en aan de heer Saif gezonden, hetgeen effect sorteerde. De gecommitteerden wilden echter een verzoek indienen buiten het bevel van de Keizer om, wat niet in lijn was met de gegeven orders. Het verzoek was echter zo exorbitant dat het land van de Sultan erbij betrokken werd. De Gouverneur leidde het verzoek met tact af en legde aan de Keizer uit dat Java verdeeld was, waarbij de stranden eigendom van de Compagnie waren, en dat men bekend was met de situatie in de bovenlanden.

Uiteindelijk werd een akkoord bereikt, waarbij men tevreden was met 4000 tjatjas, gelegen in Cadoesang, Laro Matesse en het Zuydgebergte. Daarnaast, op zijn nederig verzoek, werd aan de Boesoehoenang toegestaan om trouw te zweren aan de Sultan en de Compagnie op de Aleoran, met de belofte om in Solo te blijven wonen, op de gewone Keizerlijke dagen te verschijnen en de bevelen van de vorst te gehoorzamen.

Hij werd geëerd met de titel van Pangerang Adepatty Mancoenagara. Over deze gebeurtenissen werden de Sulthans’ rijksbestuurder Radeen Adepatty Danoeredja en majoor Donkel geïnformeerd en naar dezelfde locatie ontboden. Dit alles diende ten behoeve van de uitwisseling van de tjatjas in de genoemde districten, wat reeds tot wederzijds genoegen was afgerond.

317

Een bedrag van f 6000 was gepermitteerd om af te boeken. Voornoemde Pangerang gedraagt zich naar behoren en betoont de verschuldigde eerbied en gehoorzaamheid aan de Soesochoenang, wiens hof en status sindsdien nog meer aanzien en volk heeft gewonnen.

De vorsten hebben nadrukkelijk hun armoede getoond, evenals de beklagenswaardige toestand waarin zij door de verwoestingen van de oorlog waren gebracht. Van hun bezittingen bleef slechts een vierde deel over. Zij verzochten daarom om ondersteuning door middel van inkomsten uit de vogelnestklippen en de Cadoesche tabak. Dit werd, op krachtig advies van de Gouverneur, in een aparte missive van 1 april jl. aan hen toegewezen, op voorwaarde van hun eeuwige trouw aan de Compagnie.

De Regent van Madura, Pangerang Adepatty Sitja-Diningrat, werd, op basis van een vernieuwd verzoek, bij besluit van 25 februari van dit jaar benoemd tot Wedono (opperregent) over de oostelijk gelegen landen en regentschappen, vanaf Grissee tot Lassum. Dit gold echter niet voor de regentschappen Sourabaya, Sumanap en Pamacassan, die buiten zijn bevoegdheid vielen. Deze benoeming was strikt persoonlijk en niet overdraagbaar op zijn familie.

Ook is de oude Tommogong Japara, de eerste regent van Japara, vanwege zijn hoge leeftijd ontslag verleend. Hij werd opgevolgd door zijn neef, Wiero Mantri, die voortaan de naam Tommogong Praxa draagt.

In Cheribon, vanwege de slechte oogsten van de afgelopen twee jaar en de daaruit voortvloeiende schaarste, heeft men bij het comptoir geen rijst of padi hoeven in te kopen, aangezien er voldoende voorraad voorhanden was. Dagelijks werd vanuit Java door particulieren voldoende rijst aangeleverd, waardoor het uitvoerverbod met gerustheid kon worden opgeheven en vervoer weer aan iedereen werd toegestaan. De aanvoer bestond uit 56 lasten rijst, 1240 bossen padi, en gematigde hoeveelheden van onder andere 976,937 pond koffiebonen, 790,437 pond suiker, 15,260 katoenen garen, 5000 pond indigo, en 7875 pond peper.

[polaroidblog]

“Memoria polaroid” – un blog alla radio S23E21

“We’re either too old, too bold or stupid to move, I guess”, cantano i giovani Friko nella canzone che apre la scaletta di questa sera. Se anche voi vi riconoscete in tutte e tre le categorie, ecco qui – per darsi una mossa? – un’ora di novità indiepop e indie rock, senza trascurare i necessari brindisi, nella nuova puntata del podcast di “Memoria polaroid – un blog alla radio”, la trasmissione…